فرانک لوید رایت در یک سخنرانی برای مجتمع یاران تالیه سین در مورد خانه ای که برای ادگار جی . کافمن ساخته بود ، چنین گفت :     « خانه ی آبشار رحمت کامل بود- یکی از رحمتهای عظیمی که تاکنون بر روی زمین تجربه شده اند . به لحاظ تقارن محض و بیان اصل مهم آرامش نظیری برای آن نمی شناسم . اینجا جایی است که جنگل و جویبار و صخره و همه ی عناصر سازنده در کمال راحتی با یکدیگر ترکیب شده اند و در آن جز زمزمه ی جویبار صدای دیگری به گوش نمی رسد . در آنجا به صدای آبشار گوش می دهید گویی به سکوت کوهستان دل سپرده اید...» آنچه در خانه ی آبشار بیش از هر ماوای دیگری تحقق یافت  به نظر من نسبتی است  که در آن میان انسان و طبیعت برقرار شد . این جنبه ی مهم انسان و چشم انداز طبیعی عمیقا در وجود خود معمار ریشه دوانده بود. با عکسهای فراوانی که از آن در همه جا به چاپ رسید خانه ی آبشار شهرت جهانی یافت . عکسهایی که اغلب آنها از زیر آبشاری که بالکنها و تراسهای زیبایش به آن مشرف هستند گرفته شده اند . انچه رایت موفق به انجام آن شد آن بود که ساکنان خانه را در نسبت نزدیکی با دره ، و درخت و برگ وگلهای وحشی منطقه قرار داد . شخص در هر جای خانه که قرار گیرد ، شکوه طبیعت پیرامون در نظر وی مورد تاکید قرار خواهد گرفت ، طبیعت به درون خانه خواهد آمد ، و به بخشی از زندگی روزمره درون خانه تبدیل خواهد شد . نمای طبقه اصلی متوجه سه جهت است و تراسهایی دارد که در دو سو گسترده اند : یک تراس متوجه جویبار بالاست ، و تراس دیگر متوجه صخره و آبشار . هر اتاق خواب در   طبقه ی فوقانی تراس مخصوص خود را دارد ، و اتاق مطالعه و اتاق خواب سرسرا در طبقه ی سوم به همین طریق به یک تراس بیرونی دیگر دسترسی دارند .

همه ی عناصر عمودی بکار رفته در خانه از مواد و مصالح طبیعی ساخته شده اند ، با سنگهای بیرون زده ای که کیفیت حجاری به توده های  سنگی بخشیده اند . همه ی عناصر افقی بتن ریخته هستند . سرتاسر طبقات سنگ پوشند یعنی همانند دیوارها ، و چوبکاری به کار رفته در بنا از چوب گردوست که در نهایت استادی به انجام رسیده است . یک پاگرد نیمدایره ای مسقف بدنه ی اصلی خانه را به ساختمان میهمان متصل می کند .